Toon Lambrecht is geselecteerd als verpleegkundige om tijdens zijn postgraduaat ‘pediatrisch verpleegkunde’ een extra specialisatieopleiding te volgen in kinderoncologie en dit dankzij de financiële steun van onze organisatie en de unieke samenwerking met de hogeschool UCLL, Prinses Máxima Centrum in Utrecht en de vzw Prinses Máxima Centrum Foundation Belgium.
Lees hier de blogpost van Toon
Beste lezers
Op het moment van schrijven, bevind ik mij in Utrecht. Zittend in een eenpersoonszetel langs het raam met klassieke muziek op de achtergrond. In een appartement vlakbij het station, bekom ik van een intensieve lesdag. Nu ja, intensief? Elke lesdag begint om 9u en eindigt om 17u, wat lang lijkt, maar de kennis die ik hier op doe is zo interessant, informatief en inspirerend dat de tijd voorbij vliegt. Vervang intensief dus maar gerust door deze laatste drie woorden. Hier zal ik ook op terugkomen, maar laat ik mij eerst even aan u voorstellen.
Ik ben geboren en getogen in Leuven (België) en heb vorig jaar mijn bachelor verpleegkunde afgerond aan de UCLL campus Gasthuisberg in de hierboven vermelde stad. In september ben ik op dezelfde campus begonnen aan het Postgraduaat Pediatrie & Neonatologie.
Een welgemeende bedanking gaat uit naar de Prinses Máxima Centrum Foundation Belgium vzw. Via deze vzw, beheerd door de Koning Boudewijnstichting en dankzij het daarbij horend fonds, krijg ik de unieke kans om mijn interesse uit te breiden en een deel van deze opleiding te volgen in Nederland. Geen postgraduaat, maar een opleiding tot kinderoncologieverpleegkundige vanuit het Universitair Medisch Centrum in Utrecht. Ik heb niet enkel het voorrecht mij te kunnen verdiepen in het theoretische gedeelte, maar ook in de praktijk zal ik twee en een halve maand stage mogen lopen in het bekende Prinses Máxima Centrum. Een gecentraliseerd ziekenhuis specifiek gericht op kinderoncologie.
Nu terug naar de grijze zetel langs het raam. Hierin reflecteer ik over mijn reeds gevolgde en nog te volgen lessen, die ik onder andere morgen ga hebben. Want enkele dagen per maand, na de treinrit over de landsgrens, verbreedt niet alleen de fysieke grens van mijn comfortzone. Ook mijn klinische blik verbreedt door deze lesdagen. Met onderwerpen zoals ziektebeelden, behandelingsmethoden, psychosociale zorg en verpleegkundige aspecten in de kinderoncologie.
Aangezien deze opleiding bij ons niet bestaat, brengt elke les mij kennis bij. Verpleegkundige kennis die ik op mijn beurt ga meebrengen naar België. Om, zoals Dries Ruttens het zo mooi verwoordde, ‘het kinderoncologisch landschap te versterken’.
Vanuit mijn kleine zetel werp ik een blik op de toekomst. De toekomst die mijn blik gaat verruimen. Reikhalzend uitkijkend doe ik mijn laptop dicht. Op naar morgen, op naar een nieuw avontuur.
Toon Lambrecht
Verpleegkundige
